Minamahal kong blog,
Masarap ang magkaroon ng tunay na kaibigan. Gusto ko ng katulad ni
Elias. Isang taong handang isakripisyo
ang sarili para sa kaniyang kabigan. Ngunit aking napag-isip isip.. kung ako
kaya si Elias, magagawa ko bang ibuwis ang aking buhay para kay Ibarra? Handa
ko bang talikuran ang hinaharap na naghihintay sa akin para lamang sa aking
prinsipyo? Katapangan ang kinakailangan doon. At minsan sa buhay ay nawawalan
ako noon. Madalas ay sarili ko lamang ang aking iniisip. Ipinagsasawalang
bahala ko ang kalagayan ng iba. Sabi nga sa nabasa ko, " The only way to
have true friends is to be one...". Iyon siguro ang pag-aaralan ko. Ang
maging kaibigan higit ano pa man. Isang kaibigan na hindi lamang handan
magpahiram ng bolpen sa katabi, o di kaya'y mag-pautang. Kundi isang kaibigang
matapang na pagsasabihan ang kaniyang kaibigan kahit na magalit ito sa kaniya
sa kadahilanang ayaw niya itong mapahamak. Sa aming pagtalakay sa Noli,
napakarami kong natututunan... Ganoon din sana ang iba pang mag-aaral dito.
Higit pa sa kalagayan ng Pilipinas, at ang pakikipaglaban para sa kalayaan.
Pati na ang mga aral sa bawat tauhan ng nobelang ito...
Sumasaludo kay Elias,
Camille
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento